Tai Ji Quan

Η ιστορία του Li Tian Ji από τον Niu Sheng Xian*

Ο δάσκαλός μου, ο Li Tian Ji, επίσης γνωστός ως «ιπτάμενος δράκος», κατάγεται από την Baiyangdian του νομού Anxin της  Baoding της επαρχίας Hebei. Ο Li Tian Ji διδάχθηκε από τον πατέρα του, τον γνωστό δάσκαλο του Γουσού Li Yu Lin, καθώς και από τους Li Cun Yi, Zhang Zhao Dong, Li Jing Lin, Sun Lu Tang, Lin Zhi Yuan, Cheng Yai Ging και Yang Fa Wu.
Διέπρεψε σε Taiji, Xingyi, Bagua, Wudang Sword, Shuaijiao(Κινέζικη πάλη) και Push Hands.
Το 1931 αποφοίτησε από την Εθνική Σχολή Μαχητικών Τεχνών της Shandong.
Από το 1932 έως το 1938 ήταν προπονητής της Εθνικής Σχολής Wushu(Γουσού) της Shandong και κέρδισε την πρώτη θέση σε πολλούς αγώνες.
Κατά την δεκαετία του 30’  προπονήθηκε στο ξίφος Wudang για δύο άτομα με τον διάσημο δάσκαλο Guo Qi Feng. Η εκτέλεση αυτού του ταολού δύο ατόμων από τους δύο τους θεωρήθηκε η καλύτερη της εποχής τους.
Από το 1938 έως το 1940 βοήθησε τον πατέρα του να ιδρύσει την Ένωση Harbin Taiji Quan και υπηρέτησε ως δάσκαλος στην Tianjin, την Shengyan και την Changchun. Κατά την ίδια περίοδο αρκετοί δάσκαλοι ήρθαν για να συναγωνιστούν μαζί του, αλλά όλοι απέτυχαν.
Μετά την ίδρυση της Νέας Κίνας έγινε επικεφαλής  της Ένωσης Harbin Taiji Quan και καθηγητής Wushu στο Harbin Industrial University.
Το 1953 έγινε Επικεφαλής Προπονητής του Harbin Wushu και διατέλεσε κριτής στο 1ο Διαγωνισμό Εθνικών Αθλημάτων. Κατά την διάρκεια του διαγωνισμού ο Li Tian Ji παρουσίασε το Wudang Sword. Το πλήθος ενθουσιάστηκε και χειροκροτούσε για αρκετή ώρα, χωρίς να τον αφήνει να καθίσει, μέχρι που το παρουσίασε ξανά. Η εφημερίδα Tianjin Daily περιέγραψε τον Longfei Li«Ιπτάμενο Δράκο Li» σαν «τον καλύτερο στην τέχνη του ξίφους».
Όταν η Εθνική Ομάδα Wushu πήγε στο Πεκίνο να παρουσιάσει την δουλειά της μπροστά στους Mao Ze Dong, Zhou En Lai και την υπόλοιπη ηγεσία, επιλέχθηκε να παρουσιάσει Bagua Zhang και Wudang Sword  για δύο άτομα. Καθώς ο πρωθυπουργός είχε διδαχθεί Bagua Zhang από τον διάσημο δάσκαλο Han Mu Xia, ο Li Tian Ji και αυτός έγιναν πολύ καλοί φίλοι.
Αργότερα, ο Li Tian Ji έγινε ο επικεφαλής προπονητής της πρώτης Εθνικής Ομάδας Wushu της Νέας Κίνας. Στους μαθητές του περιλαμβάνοντα οι:
Shao Shan Kang, καθηγητής πανεπιστημίου αθλητισμού του Tianjin.
Xiao Ying Peng, επικεφαλής προπονητής της ομάδας Wushu της Shanghai.
Li Wen Zhen, πρωταθλητής Wushu.
Cheng Chuan Rui, πρύτανης του αθλητικού πανεπιστημίου του Πεκίνου.
Zhang Wen Guang, δάσκαλος Wushu επιπέδου 9, επίσης γνωστός ως «άρχοντας του μακριού σπαθιού με τη φούντα».
Cai Long Yun, πρώην Πρύτανης του ανώτατου διδακτικού γραφείου του αθλητικού πανεπιστημίου του Πεκίνου και δάσκαλος Wushu επιπέδου 9.  
Gu Liu Xin, πρύτανης του ανώτατου διδακτικού γραφείου του Wushu της Shanghai. Zhang Ji Xin, επικεφαλής προπονητής Wushu του Heilongjiang.
Το 1955 ο Li Tian Ji εργάστηκε στο ανώτατο γραφείο διδασκαλίας της γενικής γραμματείας αθλητισμού, ενώ στη συνέχεια δούλεψε για την γραμματεία Wushu.

Το 1956, ο στρατηγός He Long ζήτησε από την γραμματεία Wushu να δημιουργήσει ένα «απλοποιημένο Taiji Quan». Ο λόγος που ζήτησε κάτι τέτοιο είναι γιατί θεώρησε ότι ο Li Tian Ji είναι τόσο ικανός, που θα έπρεπε να δημιουργηθεί από αυτόν. Έτσι ο Li Tian Ji δημιούργησε τις 24 κινήσεις του απλοποιημένου Taiji, τις 32 κινήσεις του απλοποιημένου Taiji σπαθιού, τις 88 κινήσεις του Taiji, τις 66 κινήσεις του Zhong He Taiji, τα Taiji Push Hands κλπ.
Από το 1959 έως το 1961 μετέχει στην επιτροπή κανονισμού του Wushu Taolu και του Wushu Textbook του εθνικού πανεπιστημίου αθλητισμού. Διδάσκει επίσης στο Worker’s and People’s Culture Palace and Army Club του Πεκίνου και στην σχολή της Κεντρικής Επιτροπής, όπου έχει ως μαθητές πολλούς εργάτες και κυβερνητικούς υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων και των: Ye Jiang Yin, στρατηγό Nie Rong Zhan, Xiao Jin Guan, Deng Ying Chao(σύζυγο του Zhou En Lai), Zhao Lin (σύζυγο του Deng Xiao Ping).
Το 1964 ορίζεται αναπληρωτής γραμματέας της ένωσης Wushu της Κίνας.
Το 1979 ορίζεται εθνικός κριτής Wushu.
Το 1980 ο Li Tian Ji μετέχει στην σύνθεση για την εγκυκλοπαίδεια της Κίνας, ως υπεύθυνος για τον τομέα του Αθλητισμού. Επίσης ασχολήθηκε ευρύτατα με την συγγραφή. Στο έργο του περιλαμβάνονται ένα βιβλίο για το Xingyi Quan, καθώς και τα βιβλία για το ξίφος του Wudang, τις ειδικές τεχνικές του Wudang και την ουσία του κινέζικου Wushu.
Έγινε επίσης μέλος της Κινεζικής επιτροπής για την αθλητική έρευνα και επιστήμη.
Το 1982, υπηρετώντας ως προπονητής στην εθνική ομάδα Wushu, πήγε στην Ιαπωνία να παρουσιάσει την τέχνη του. Στην ομάδα μετείχαν επίσης οι He Fu Sheng και Sha Guo Zheng. Στη συνέχεια, ο τότε πρωθυπουργός της Ιαπωνίας έγινε μαθητής του.
Το 1985 του δίνεται το βραβείο του πρωτοπόρου στην άθληση της Νέας Κίνας.
Το 1988, στο διεθνές φεστιβάλ Wushu, κερδίζει τον τίτλο του "συνεισφέροντα στο Wushu της Κίνας" και ταξιδεύει τακτικά στην Ιαπωνία και την Σιγκαπούρη για να διδάξει.
Ο μαθητής του Zhang Ji Xiu έγινε ένας από τους "δέκα καλλιτερους  δασκάλους Wushu της Κίνας". Στους μαθητές του περιλαμβάνονται επίσης οι:
Ye Shu Dong, πρωταθλητής του Διαγωνισμού Taiji Quan της 5ης Αθλητικής Συνάντησης.
Liu Qing Zhan(επίπεδο Wushu 8).
Niu Sheng Xian(επίπεδο Wushu 8).
Ning Qiu Xia,πρωταθλητής στον Διαγωνισμό Taiji Quan το 1959, 1960 και 1961.
Ο μεγαλύτερος γιος του, ο Li De Bin, η κόρη του, Li De Fang και ο ανιψιός του, Li De Yin προωθούν ακόμη το Taiji Quan της οικογένειας τους.  Ο Li Tian Ji έγινε πολύ διάσημος και στις μέρες μας οι περισσότεροι τον έχουν ακουστά.
Το απλοποιημένο Taiji Quan του διαδόθηκε σε όλον τον κόσμο και θεωρείται  η μεγαλύτερη προσφορά του Li Tian Ji στην τέχνη του Τάϊ Τζι Τσουάν.

Η ιστορία όπως την διηγήθηκε ο Niu Sheng Xian, στις 30 Αυγούστου του 2009.

Η ιστορία του Niu Sheng Xian

Ισόβιος Πρόεδρος την Ένωσης Μαχητικών Τεχνών Xingyi.

Ο Δάσκαλος Νίου γεννήθηκε στο Qinghe, στην επαρχία Hebei, της Κίνας το 1938.
Έχει κατακτήσει το 8 Επίπεδο στις Κινέζικες Μαχητικές Τέχνες.
Ο Δάσκαλος Νίου κληρονόμησε την παραδοσιακή γνώση της οικογένειάς του και από την παιδική του ηλικία εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του Niu Jinbao(γνωστό και ως Xuan Jinzi) στην Ταοϊστική τεχνική για την διατήρηση της υγείας της γενεολογίας Long Μen Pai(Πύλη του Δράκου).
Έχει τελειοποιήσει τα 4 επίπεδα, τις 16 μεθόδους, την φόρμουλα της αναπνοής του μυελού, τους βασικούς κανόνες για την διατήρηση της υγείας του Ταοϊσμού κλπ. Έχει επίσης δημιουργήσει μοναδικές θεραπευτικές ασκήσεις και μεθόδους εξάσκησης.
  Το 1951, ο δάσκαλος Νίου ξεκίνησε να μαθαίνει Τάϊ Τζι και τεχνικές μάχης του στρατηγού Γιούε Φέϊ(Yue shi san shou) από τον δάσκαλο Γιάνγκ Φενγκ Σιάν(Yang Feng Xiang), ξιφασκία Kun Wu, ξιφασκία Chun Yang, κλπ.
Από το 1959 έως το 1966, ακολούθησε τον δάσκαλο Li Tianji για να ασκηθεί στη πυγμαχία και στη ξιφασκία του Taiji. Τα επόμενα χρόνια κατά την διάρκεια της "πολιτιστικής επανάστασης" ο Λι Tιέν Τζι σταμάτησε να διδάσκει.
Από το 1975, ξεκίνησε πάλι να μαθαίνει από τον δάσκαλο Li Tianji, Xingyi, Bagua Zhang, Taiji(boxing και push and pull hands), ξιφασκία του Wudang, κλπ.
Ο δάσκαλος Νίου έχει φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο στις μαχητικές τέχνες Xingyi, Taiji, Bagua, Wudang Jian, κλπ. Από το 1973 έως το 1981, ξεκίνησε την καριέρα του ως προπονητής στις μαχητικές τέχνες του Taiji στο Worker’s Club της περιοχής Dongcheng στο Πεκίνο. Η ομάδα κέρδισε για 3 χρονιές, από το 1979 έως το 1981, την πρώτη θέση στον διαγωνισμό μαχητικών τεχνών εργαζομένων του Πεκίνου. Στους μαθητές του περιλαμβάνονται οι Ma Jintong, Li Zhonglun, Jin Yuqi, Wang Shumin, Liang Xiuzhen, Wang Xiuqing, Gao Xiaoguang, Zhao Zengtian κα.
Από το 1980 έως το 1985, έγινε προπονητής στις μαχητικές τέχνες Xingyi στο Dongcheng Martial Arts Hall στο Πεκίνο, ενώ ταυτόχρονα απασχολούνταν ως προπονητής στις περιοχές Chongwen και Chaoyang σε Xingyi, Bagua και Taiji.
Από το 1979 έως το 1987, διορίστηκε στο ινστιτούτο μαχητικών τεχνών του Πεκίνου, ως προπονητής της επισκέπτριας ομάδας Taiji της Ιαπωνίας, για να εκπαιδεύσει τους Ιάπωνες ερασιτέχνες των πολεμικών τεχνών.
Από το 1980 έως το 1982, πήρε μέρος στον διαγωνισμό μαχητικών τεχνών του Πεκίνου και κέρδισε το βραβείο επίδειξης στην ξιφασκία του Wudang και στα Taiji Push and pull hands ή αλλιώς Taiji Tuishou.
Το 1983, κέρδισε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό Taiji στο Πεκίνο, στην κατηγορία φτερού, ενώ ως μέλος της ομάδας μαχητικών τεχνών του Πεκίνου συμμετείχε στον 2ο εθνικό διαγωνισμό μαχητικών τεχνών και Taiji Tuishou. Τελικά κέρδισε το πρωτάθλημα του Taiji και πήρε το χρυσό μετάλλιο στα Taiji Tuishou για την ομάδα του Πεκίνου.
Από το 1984 έως το 1988 και πάλι το 1992, ορίστηκε επικεφαλής προπονητής της Ομάδας Taiji Tuishou του Πεκίνου.
Οι μαθητές του, περιλαμβανομένων των Zhang Weizhong, Li Hongqiang, Wang Yanji, Ma Shunli, Bao Fengli, Yu Daoping, Gao Xiaoguang και Yu Wenshui, κέρδισαν συνολικά 7 χρυσά, 6 ασημένια και 5 χάλκινα μετάλλια στους Εθνικούς Διαγωνισμούς Taiji Tuishou της περιόδου αυτής. Η ομάδα του κέρδισε 3 ετήσια πρωταθλήματα στο Taiji Tuishou από το 1986 έως το 1988, καθώς και δύο φορές τον τίτλο της «τιμώμενης ομάδας»(honorable team), το 1984 και το 1985.
Δυστυχώς η Εθνική Επιτροπή (National Physical Culture Commission) δε διοργάνωσε άλλους δαγωνισμούς Taiji Tuishou μετά το 2004.
Από το 1983 έως το 2004, η ομάδα του πήρε μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς Taiji Tuishou στο Πεκίνο και κέρδισε 116 τίτλους, σε σύνολο 132. Η ομάδα περιλάμβανε ανάμεσα σε άλλους, τους Wang Yuequn, Sun Liansheng, Ding Zili, Wu Jingxin, Shang Jinhai, Liu Delong, Guo Lianyou, Lu Jingtang κλπ.
Από το 1989 έως το 1993, οδήγησε τους μαθητές του από την Guangzhou να πάρουν μέρος σε διαγωνισμούς Taiji Tuishou σε Canton, Hongkong και Macau, όπου κέρδισαν 4 χρυσά, 4 ασημένια και 1 χάλκινο μετάλλια. Έτσι, απέκτησε την φήμη ενός από τους τέσσερις ειδήμονες στις μαχητικές τέχνες στην περιοχή της Canton. Οι μαθητές του, που πήραν μέρος στους διαγωνισμούς είναι οι Lai Zhuodong, Guan Jian, Pan Bin, Huang Yeyu, Xu Xianjun, Luo Zhongwen κλπ.
Το 1994, ταξίδεψε στη Σουηδία για την προώθηση και τη διδασκαλία του Κινέζικου Kung Fu.
Το 1996, ίδρυσε την Ένωση Guangzhou των  μαχητικών τεχνών Xingyi και την επιτροπή Guangdong Qianfeng Pu’en Taoism, και έγινε ισόβιος πρόεδρος και στους δύο οργανισμούς.
Είναι επίσης επικεφαλής διδάσκων της ένωσης μαχητικών τεχνών Macau Dragon Flying, που ιδρύθηκε από τους μαθητές του.
Από το 1997 έως το 2004, ορίστηκε ως μέλος επιτροπής διαιτησίας, υποδιευθυντής επιτροπής διαιτησίας και επικεφαλής επιτροπής διδασκαλίας σε πολλούς εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς μαχητικών τεχνών Xingyi σε Shanxi, Hebei και Πεκίνο. Οι ακόλουθοι μαθητές του είχαν εξαιρετική παρουσία και κέρδισαν τις πρώτες τέσσερις θέσεις: Ζou Meicheng, Peng Dongyuan, Deng Chundang, Liu Zuoxin, Huang Yeyu, Zhang Xifan, Zhao Zengtian, Yu Wenshui, Sun Yuqi, Yuan Saibiao, Wang Gengkui, Ti Weifeng, Tan Xikun και Niu Tianci.
Το 1998, εκδόθηκε στο Guangzhou το βιβλίο του «η Διατήρηση της Υγείας στον Ταοϊσμό», το οποίο είναι πια εξαντλημένο.
Το 1999, επέστρεψε στο Πεκίνο από το Guangzhou και ίδρυσε μία σχολή Μαχητικών Τεχνών στο Wangfujing.
Από το 1999 έως το 2001, έδινε διαλέξεις στον κεντρικό ραδιοφωνικό σταθμό Κίνας, με θέματα όπως «πώς να ασκηθείτε στους 88 τύπους του Taiji», «πώς να ασκηθείτε στο Taiji Tuishou», «πώς να ασκηθείτε σε Xingyi και Bagua» και «η χρήση των 88 τύπων του Taiji» κλπ.  
Το 2003, ένα άρθρο του με τον τίτλο «You ruined my Taiji»(καταστρέψατε το Taiji μου» ανέβηκε στην ιστοσελίδα των μαχητικών τεχνών, και είχε έντονη ανταπόκριση. Στο άρθρο ασκούσε έντονη κριτική στους προπονητές Γουσού των πανεπιστημίων, για την λανθασμένη προσέγγισή τους στο Τάϊ Τζι.
Την ίδια χρονιά, έδωσε μία διάλεξή για το Τάϊ Τζι και τη διατήρηση της υγείας στο Πανεπιστήμιο Tsinghua.  
Το 2005, πήρε μέρος στο πρώτο Διεθνές φόρουμ μαχητικών τεχνών, που έγινε στο πανεπιστήμιο Πεκίνου, όπου του δόθηκε το «βραβείο επιτεύγματος»(Achievement Award) των Κινέζικων μαχητικών τεχνών από τον διοργανωτή.
Τον Ιανουάριο του 2006, εκ μέρους της ομάδας μαχητικών τεχνών του πανεπιστημίου του Πεκίνου, προσκλήθηκε από τον κο Chen Jian(αναπληρωτή γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών) και τον Dr. Su Lihuang (ίδρυμα παγκόσμιας αρμονίας - World Harmony Foundation) να λάβει μέρος στο 2ο διεθνές φεστιβάλ της Άνοιξης (2nd World Chinese People Spring Festival Party), που έγινε στη Νέα Υόρκη. Εκεί παρουσίασε Taiji και ξιφασκία του Wudang. Επισκέφτηκε επίσης το MIT και το Πανεπιστήμιο Columbia για να παρουσιάσει την ξιφασκία του Wudang, ενώ έγινε δεκτός στα κεντρικά γραφεία των Ηνωμένων Εθνών για να παρουσιάσει το Taiji σε διπλωμάτες από πολλές χώρες.
Τον Απρίλιο του 2006, ορίστηκε Πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής της διεθνούς ένωσης Taiji, από την διεθνή επιστημονική ομοσπονδία για το Taiji και τη διατήρηση της υγείας(World Taiji Health Preservation Scientific Federation).
Τον Αύγουστο του 2006, ο πενηνταπεντάχρονος μαθητής του, Zhang Weizhong, κέρδισε το πρωτάθλημα του Xingyi Tuishou της κατηγορίας άνω των 90 κιλών, στο Jincheng, της επαρχίας Shanxi. Παρά τη μεγάλη του ηλικία, ο Zhang κέρδισε τον αντίπαλό του με φανερή ανωτερότητα και το αποτέλεσμα ήταν 15:0. Μετά τον αγώνα, το κοινό ρώτησε τον Zhang για την προέλευση του Kungfu που παρουσίασε. Αυτός απάντησε ότι οι τέχνες του προέρχονται από τον Sun Lutang, από το Hebei, μέσω των LI Tianji και Niu Shengxian.  
Τον Σεπτέμβριο του 2006, προσκλήθηκε από το πανεπιστήμιο πολιτισμού της Κίνας(China Culture University) να δώσει διαλέξεις σε επιχειρηματίες από όλη την επικράτεια. Τα βασικά του θέματα σχετίζονταν με την Διατήρηση της Υγείας στο Taiji και τον Ταοϊσμό.  
Η παρουσία του Δασκάλου Νίου Σενγκ Σιάν, έχει καταγραφεί στις παρακάτω εκδόσεις: «γλωσσάρι μαχητικών τεχνών της Κίνας»(“China Martial Arts Glossary”) «εγκυκλοπαίδεια μαχητικών τεχνών της Κίνας»(“China Martial Arts Encyclopedia”), «Κίνα η αγαπημένη χώρα» (“China Well-loved Land”), «γλωσσάρι των εξαιρετικών ειδημόνων του κόσμου», (“World Outstanding Experts Glossary”), «λεξικό των ονομάτων των μαχητικών τεχνών της Κίνας», (“China Martial Arts Personal Name Dictionary”), «Κίνα: περπατώντας προς τον κόσμο», (“China: walking toward the World”), «γλωσσάρι των ειδημόνων του 21ου αιώνα», (“21 Century Experts Glossary”) κα.
Μέχρι σήμερα έχει γράψει αρκετά βιβλία για το Xing Yi, το Κινέζικο wushu και τον Ταοιστικό διαλογισμο ενώ το 2015 ίδρυσε την ακαδημία παραδοσιακής εσωτερικής πυγμαχίας Niu Shengxian στο Χονγκ Κονγκ.
Επίσης, υπάρχουν αρκετά άρθρα για τον Δάσκαλο Νίου στο Διαδίκτυο, ή σε ακαδημαϊκές εκδόσεις.

-----------------------------------------

Ο χαρακτήρας του Taiji

  Γενικά.
Οι κινήσεις πρέπει να είναι μαλακές, ειρηνικές και όχι άκαμπτες. Πρέπει να ακολουθούν τις φυσικές κινήσεις του σώματος, χωρίς ξαφνικά πάνω κάτω ή περίεργες πηδηχτές κινήσεις. Μετά την ολοκλήρωση μίας φόρμας, μπορεί κάποιος να είναι ιδρωμένος, αλλά η αναπνοή του θα πρέπει να παραμένει χαλαρή. Έτσι, η εξάσκηση στο Taiji είναι κατάλληλη για όλους. Καθώς περνάμε από την μία κίνηση στην άλλη, η σύνδεση δεν πρέπει να χάνεται, όλη η φόρμα πρέπει να είναι συνεχής, όπως το νερό που τρέχει ή τα σύννεφα που κινούνται. Οι κινήσεις του πάνω μέρος του σώματος δεν είναι ευθείες, αλλά καμπύλες. Οι κινήσεις του Taiji είναι κυκλικές, και περιλαμβάνουν τόσο ελλείψεις όσο και μισούς κύκλους. Μέσω της κυκλικής δραστηριότητας κάθε οπή του σώματος (μάτια, μύτη, αυτιά κλπ) ασκείται, έτσι ώστε κάθε μέρος του σώματος να αναπτύσσεται υγιώς. Η μέση είναι η μητέρα - κάθε κίνηση πηγάζει από αυτήν, καθώς όλο το σώμα είναι σε κίνηση. Το πάνω και το κάτω μέρος του σώματος κινούνται μαζί, ενώ η μέση λειτουργεί ως το συνδετικό τους κέντρο. Όλο το σώμα ακολουθεί την εναλλαγή της κίνησης και της κατεύθυνσης μέχρι το τέλος της φόρμας. Κατά την εκτέλεση της φόρμας, ο νους πρέπει να είναι συνεπής προς τις κινήσεις. Όταν το πάνω μέρος του σώματος κινείται, κινείται και το κάτω, και αντίστροφα. Όταν τα χέρια κινούνται, το ίδιο κάνουν και τα πόδια. Η αναπνοή προσαρμόζεται φυσικά και συνεργάζεται με τις κινήσεις, ακολουθώντας το πάνω και το κάτω της κίνησης. Το μέσα και το έξω, το πάνω και το κάτω γίνονται ένα ενοποιημένο όλο.

   Προϋποθέσεις κάθε στάσης για το κάθε μέρος του σώματος.

 Κεφάλι.
Κρατήστε το σαγόνι μέσα, το κεφάλι όρθιο πάνω, νιώστε την ενέργεια στην κορυφή του κεφαλιού. Το κεφάλι νιώθει σα να το τραβάνε από ψηλά, αλλά οι μυς πρέπει να είναι χαλαροί. Η έκφραση του προσώπου πρέπει να είναι φυσική, το στόμα φυσικά κλειστό, η γλώσσα να ακουμπάει πάνω βοηθώντας στην παραγωγή σάλιου.
 Στήθος.
Η πλάτη πρέπει να είναι σαν τόξο, ενώ το στήθος κοίλο, χωρίς να καμπουριάζετε – πρέπει να δημιουργείται η αίσθηση της χαλάρωσης ώστε η ενέργεια να βυθίζεται στο ενεργειακό κέντρο –dantien. Διατηρήστε την φυσική καμπύλη της πλάτης, έτσι ώστε οι μυς της πλάτης να ακολουθούν τα χέρια. Ταυτόχρονα, οι μυς του στήθους πρέπει να είναι χαλαροί, και το στήθος χαλαρό.     
 Μέση – Σπονδυλική στήλη.
Η μέση χρησιμεύει σαν άξονας, ενώ η ενέργεια είναι σαν τον τροχό. Τα πέλματα, τα πόδια και μέση σχηματίζουν μία ολότητα. Κάθε φορά που πατάτε ή γυρνάτε, η μέση πρέπει να χαλαρώνει και να βουλιάζει. Η ένταση στη μέση επηρεάζει δυσάρεστα την ευλυγισία, ενώ μία χαλαρή μέση χρησιμοποιεί την δύναμη των ποδιών, διευκολύνοντας την προσπάθεια για ολότητα. Η σπονδυλική στήλη πρέπει να παραμένει ίσια, υποστηρίζοντας το βάρος μας και διατηρώντας την σωστή στάση. Η μέση και η σπονδυλική στήλη ελέγχουν την πρακτική του Taiji.
  Γοφοί.
Βυθίστε τους γοφούς και μαζέψτε τους, χρησιμοποιώντας περισσότερο το μυαλό παρά έντονη δύναμη. Διαφορετικά το φυσικό σχήμα του σώματος καταστρέφεται. Δώστε προσοχή καθώς κατεβαίνετε προς τα κάτω, αποφεύγοντας να στρίψετε δεξιά ή αριστερά, κρατώντας πάντα το πάνω μέρος του σώματος ευθύ. Η χαλάρωση των μυών του γοφού βοηθάει τη μέση και τη σπονδυλική στήλη να χαλαρώσουν.
 Πόδια.
Όταν πατάμε, οι ρίζες της δύναμης και της σταθερότητας του σώματος βρίσκονται στα πόδια. Η θεωρία του Taiji λέει ότι «η ρίζες είναι στα πέλματα, η δύναμη στα πόδια, η μέση είναι η μητέρα και το σχήμα βρίσκεται στα δάχτυλα». Η θέση και η κίνηση των ποδιών και των πελμάτων επηρεάζουν την κίνηση ολόκληρου του σώματος. Έτσι, όταν κουνάτε τα πόδια, βεβαιωθείτε ότι οι γοφοί και οι αρθρώσεις των γονάτων ακολουθούν, ώστε να είναι εύκολη και φυσική η κίνηση προς τα μπροστά ή προς τα πίσω. Όταν ακουμπάμε ή σηκώνουμε τα πόδια, αυτά πρέπει να παραμένουν ευλύγιστα, «τα βήματα πρέπει να είναι σαν το περπάτημα της γάτας». Πρέπει να δίνουμε μεγάλη προσοχή στην κατανομή του βάρους (γεμάτο/άδειο). Αποφεύγοντας την διπλή επιβάρυνση πρέπει να προσέχουμε ποιο πόδι είναι γεμάτο και ποιο άδειο. Όταν το βάρος είναι στο δεξί πόδι, τότε το δεξί πόδι είναι γεμάτο και αντίστροφα. Η στάση πρέπει να παραμένει φυσική και βολική, με το λυγισμένο πόδι να υποστηρίζει το βάρος και το άλλο να πλησιάζει φυσικά. Οι κλωτσιές πρέπει να γίνονται αργά, καθώς το σώμα παραμένει σταθερό. Το χτύπημα των ποδιών δεν πρέπει να είναι πολύ έντονο, αλλά ανάλογο με την ικανότητα του καθένα.
 Χέρια.
Βυθίστε τον ώμο και τον αγκώνα σημαίνει χαλαρώστε τις αρθρώσεις. Αν βυθίσετε την άρθρωση του ώμου «απλώστε τον ώμο – reach out the shoulder» μπορείτε να βυθίσετε και την άρθρωση του αγκώνα, καθώς είναι ενωμένες. Σύμφωνα με την θεωρία του Taiji «τα μάτια ακολουθούν τα χέρια». Όλες οι κινήσεις δείχνουν στα χέρια. Όταν κανείς σπρώχνει, ο καρπός χαλαρώνει, η παλάμη παραμένει φυσική και τα δάχτυλα ανοίγουν και είναι λίγο κυρτά. Ο καρπός δεν πρέπει να είναι σφιχτός. Οι κινήσεις των χεριών είναι συνεπείς προς τις κινήσεις των ώμων, έτσι όταν οι παλάμες απομακρύνονται πολύ, τα χέρια τεντώνονται και η προσπάθεια για χαλαρούς ώμους και αγκώνες ακυρώνεται. Αν, από την άλλη, οι ώμοι και οι αγκώνες βυθίζονται πολύ, τα χέρια δε είναι δυνατό να τεντωθούν και θα είναι πολύ κυρτά. Όταν κινούμαστε, τα χέρια πρέπει πάντα να είναι κυκλικά και ευλύγιστα, χωρίς να καταρέουν, σταθερά, αλλά όχι άκαμπτα.

  Προϋποθέσεις για ολόκληρο το σώμα.    

 Ο νους οδηγεί τις κινήσεις.
Στη πρακτική του Taiji δεν κουνάμε απλά τα χέρια. Αντίθετα, πρέπει πρώτα να σκέφτεται κανείς την κίνηση και μετά να την πραγματοποιεί αργά. Όταν κάποιος σπρώχνει, πρέπει πρώτα να σκέφτεται το σπρώξιμο και την ενέργεια στο ενεργειακό κέντρο, πριν πραγματοποιήσει την κίνηση. Ο νους δεν σταματά, άρα και οι κινήσεις δεν σταματούν – δεν υπάρχουν διαλείμματα – σαν μία γραμμή να ενώνει όλες τις κινήσεις μαζί. Από την αρχή μέχρι το τέλος πρέπει κανείς να χρησιμοποιεί τον νου για να οδηγήσει τις κινήσεις. Η θεωρία του Taiji λέει ότι «το μυαλό είναι η μητέρα, το σώμα είναι ο γιος, έτσι το σώμα ακολουθεί το μυαλό». Πρέπει κανείς να δίνει προσοχή στην ακινησία και στη συγκέντρωση. Όταν ξεκινάει κάποιος την άσκηση, πρέπει να καθαρίσει και να ηρεμήσει το μυαλό του, να το αδειάσει από τις σκέψεις και να βεβαιωθεί ότι όλα τα μέρη του σώματος είναι σε σωστή θέση – το κεφάλι ίσιο, τα χέρια και το κορμί χαλαρά, η αναπνοή φυσική – και μόνο τότε να ξεκινάει. Κατά τη διάρκεια της άσκησης το μυαλό πρέπει να διατηρείται ήρεμο και καθαρό. Παρά την δυσκολία της φόρμας, ή το ύψος και την διάρκεια της κάθε στάσης, πρέπει κανείς να διατηρεί τη διάθεση διαλογισμού, αλλιώς τα χέρια και τα πόδια θα φύγουν από τη θέση τους και ο σωστός ρυθμός της κίνησης θα χαθεί.
 Όπως ορίζει η θεωρία του Taiji «χρησιμοποίησε την ακινησία για να ελέγξεις την δύναμη» - παρόλο που κανείς κινείται δείχνει ακίνητος, παρόλο που είναι ακίνητος, δείχνει να κινείται. Αν κανείς ακολουθήσει αυτές τις οδηγίες δεν θα κουραστεί υπερβολικά ούτε θα έχει εκνευρισμό. Όταν πραγματοποιείτε τη φόρμα, το μυαλό πρέπει να παραμένει ακίνητο, ενώ δίνετε προσοχή σε κάθε κίνηση. Δεν πρέπει το μυαλό να σκέφτεται προβλήματα κατά την διάρκεια της φόρμας. Αυτό είναι κάτι που οι αρχάριοι εύκολα ξεχνούν. ασκούμαστε για να αποκτήσουμε ενότητα σώματος και μυαλού.
  Χαλάρωση.
Μην χρησιμοποιείτε ωμή δύναμη. Χαλαρώνουμε δεν σημαίνει ότι αφηνόμαστε εντελώς, αλλά ότι το σώμα κινείται φυσικά και ότι οι αρθρώσει και οι μυς είναι όσο πιο χαλαροί γίνεται. Η ακαμψία πρέπει να αποφεύγεται. Κατά την διάρκεια της άσκησης βεβαιωθείτε ότι η σπονδυλική στήλη είναι σε φυσική ευθεία, αφήνοντας το κεφάλι, το σώμα και τα χέρια να είναι φυσικά ανοικτά και χαλαρά. Η σωστή στάση του Taiji απαιτεί το πάνω μέρος του σώματος να είναι ίσιο και χαλαρό και όχι γυρτό. Χρησιμοποιήστε την φυσική δύναμη για να ελέγξετε τα μέρη του σώματος που χρειάζονται δύναμη για τη σωστή τους ευθυγράμμιση, και προσπαθήστε να χαλαρώσετε όλους του μυς. Για τους αρχάριους είναι πραγματικά δύσκολο να δουν το «όριο της δύναμής». Από τη χαλάρωση, φέρτε όλη την δύναμη από ολόκληρο το σώμα μαζί, και στην συνέχεια κάντε κάθε κίνηση κυκλικά και συνεχόμενα.
  Συνεργασία πάνω και κάτω μέρους του σώματος.
Η θεωρία του Taiji ορίζει ότι «όταν ένα μέρος κινείται, όλα τα μέρη κινούνται, όταν ένα μέρος είναι ακίνητο, όλα τα μέρη είναι ακίνητα – πέλματα, πόδια, μέση σχηματίζουν πάντα μία ολότητα. Οι αρχάριοι, παρόλο που γνωρίζουν την θεωρία – π.χ. ότι η μέση είναι ο άξονας – δεν μπορούν να αφήσουν τον νου να συνεργαστεί με τις κινήσεις. Έτσι, είναι καλύτερο να ασκούνται σε μία κίνηση κάθε φορά, καθώς μόνο έτσι μπορούν να εξασφαλίσουν τη συνεργασία χεριών και ποδιών. Πρέπει επίσης να εξασκηθούν στο στέκονται στις στάσεις που περιλαμβάνουν ένα άδειο πόδι – π.χ. στον γερανό που απλώνει τα φτερά του – και στη συνέχεια να εξασκούνται στο να πηγαίνουν μπροστά και πίσω και στο γύρισμα του κορμιού.
  Κατανομή του βάρους – διαχωρισμός γεμάτου/άδειου.
Μετά από τις απαιτήσεις της στάσης, πρέπει κανείς να δώσει προσοχή στην κατανομή του βάρους, γιατί καθώς αλλάζει η στάση και η κατεύθυνση πρέπει πάντα το βάρος να αλλάζει από το γεμάτο στο άδειο πόδι. Αν κανείς δεν ξέρει πώς να αλλάζει από γεμάτο σε άδειο, όταν πηγαίνει μπροστά και πίσω θα γέρνει ή θα αποκτάει κλίση. Η θεωρία του Taiji λέει ότι πρέπει "να πατάς σαν τη γάτα, χρησιμοποιώντας εξευγενισμένη δύναμη". Τα βήματα πρέπει να είναι ευέλικτα, σταθερά και ομοιόμορφα, χωρίς να τρέμουν. Το βάρος πρέπει να αλλάζει ανάλογα με την στάση και την κατεύθυνση της κίνησης έτσι ώστε το σώμα να παραμένει ισορροπημένο. Όταν η μέση γυρνάει, πρέπει πρώτα να σταθεροποιείται το κορμί και μετά να σηκώνεται το πόδι. Όταν κανείς πατάει, πρέπει πρώτα να ακουμπάει κάτω το πόδι και μετά σταδιακά να αλλάζει το βάρος. Η χαλάρωση του πάνω μέρους του σώματος βοηθάει να γίνουν οι κινήσεις ευλύγιστες και σταθερές. Πρέπει κανείς να αποφεύγει να έχει το πάνω μέρος του σώματος βαρύ και το κάτω ελαφρύ.
  Φυσική αναπνοή.
Όταν κανείς ασκείται στο Taiji πρέπει να αναπνέει φυσικά και βαθιά, χρησιμοποιώντας περισσότερο οξυγόνο, χωρίς ωστόσο να επηρεάζει την φυσική διαδικασία της αναπνοής. Οι αρχάριοι πρέπει πρώτα να αναπνέουν φυσικά, χωρίς οι κινήσεις τους να περιορίζουν την αναπνοή τους ή η αναπνοή τους να περιορίζει τις κινήσεις τους. Αφού κανείς μάθει τις κινήσεις, πρέπει η αναπνοή να ακολουθεί την πορεία της κίνησης. Πάνω – εισπνοή, κάτω – εκπνοή. Ώθηση μπροστά/κάτω – εκπνοή. Ώθηση πάνω/πίσω – εισπνοή. Ακολουθώντας αυτές τις αρχές, η αναπνοή θα συνεργάζεται με τις κινήσεις. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να βιάζει κάποιος την αναπνοή για να επιτύχει τη συνεργασία με της κινήσεις – αυτό δεν θα ήταν σωστό.

    Συμπέρασμα.
 Η βύθιση του ώμου και του αγκώνα δεν συνδέεται μόνο με την θέση των χεριών, αλλά βοηθάει και στη χαλάρωση του σώματος και των μυών του στήθους. Η χαλάρωση της μέσης δεν συνδέεται μόνο με την διόρθωση της θέσης του πάνω μέρους του σώματος, αλλά βοηθάει να κρατήσουμε την σπονδυλική στήλη και το κεφάλι ευθεία πάνω.
Αν το μυαλό δεν μπορεί να μείνει ήσυχο, δεν μπορεί κανείς να συγκεντρωθεί και είναι δύσκολο να διατηρηθεί η επαφή του νου και των κινήσεων, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιτευχθεί η απαίτηση για κυκλικότητα και συνέχεια. Αν δεν μπορεί κάποιος να ελέγξει την μετατόπιση του βάρους και την εναλλαγή μεταξύ γεμάτου και άδειου, δεν θα μπορέσει να κάνει το σώμα να κινηθεί σαν ολότητα και δεν θα επιτύχει την φυσική αναπνοή.

  Οδηγίες για αρχάριους.
Ισορροπήστε την ταχύτητα.
Προσπαθήστε να κάνετε τις ασκήσεις με σταθερό ρυθμό. Πρέπει να κινείστε αργά, καθώς μόνο έτσι μπορείτε να σκέφτεστε την κάθε λεπτομέρεια και να κάνετε την κίνηση ομοιόμορφη. Διατηρήστε την ίδια ταχύτητα από την αρχή μέχρι το τέλος.
Μην είστε ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά.
Όταν ασκείστε στις στάσεις πρέπει να κρατιέστε στο ίδιο ύψος. Η διακύμανση του ύψους αποφασίζεται στην πρώτη κίνηση. Βεβαιωθείτε ότι οι κινήσεις όλης της φόρμας παραμένουν στο ίδιο ύψος. Για τους αρχάριους, το ψηλότερο επίπεδο είναι πιο κατάλληλο, ενώ σταδιακά χαμηλώνει, ανάλογα με την πρόοδο.
 Προτεινόμενη συχνότητα άσκησης.
Να ασκείστε όσο συχνά σας επιτρέπει η φυσική σας κατάσταση. Να κάνετε την κάθε φόρμα μία ή δύο φορές, ή να επαναλαμβάνετε ένα ή δυο μέρη της, ή να κάνετε απλά μία κίνηση.
 Σταδιακή πρόοδος.
Οι αρχάριοι δεν πρέπει να ανησυχούν, καθώς πρέπει να προχωρήσουν από το εύκολο στο δύσκολο. Πρώτα πρέπει κανείς να μάθει ένα μέρος πολύ καλά και μόνο τότε να προχωράει στο επόμενο. Δεν πρέπει να προχωράει κανείς πολύ γρήγορα, καθώς πρέπει να μελετάει προσεκτικά την κάθε κίνηση.
 Μάθετε μόνοι σας και βοηθείστε ο ένας τον άλλον!!
Μπορεί κανείς να ασκείται και μόνος του, χωρίς τον δάσκαλο ή και να βοηθάει ο ένας τον άλλον διορθώνοντας τις κινήσεις.

Συμπέρασμα:
Οι αρχάριοι πρέπει να έχουν υπομονή, να επιμείνουν στην άσκηση και να τελειοποιήσουν τους κανόνες του Taiji. Διατηρήστε την υγεία σας και βελτιώστε την φυσική σας κατάσταση.

 * όλες οι πληροφορίες και η θεωρία ανήκουν στον sigung Li Tian Zi, στον shifu Niu Shen Xian και στους προγόνους. Παραθέτονται εδώ ώστε να είναι προσιτές σε οποιονδήποτε τις αναζητήσει, όταν φτάσει κάποτε σε τέτοιο επίπεδο που να του είναι απαραίτητες.