YOU DESTROYED MY TAIJI

Όταν το 1954 ιδρύθηκε στην Κίνα η επιτροπή αθλητισμού και κουλτούρας, πήραν την απόφαση να συστηματοποιήσουν και να δημιουργήσουν την κατάλληλη υποδομή ώστε να κάνουν τις μαχητικές τέχνες προσβάσιμες στο ευρύ κοινό. Τότε μια μεγάλη αλλαγή συντελέστηκε στον πυρήνα των Κινέζικων μαχητικών Τεχνών(ΚΜΤ). Ο τρόπος μετάδοσης τους μέχρι τότε ήταν, από τον δάσκαλο να περνάει η γνώση σε έναν ή σε λίγους εκλεκτούς μαθητές. Με την αλλαγή αυτή οποιοσδήποτε μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα και να διδαχθεί τις τέχνες που μέχρι πρότινος ήταν μυστικές.
Η αλλαγή αυτή έδωσε μεγάλη δυναμική στις ΚΜΤ και εκατομμύρια άνθρωποι ασχολήθηκαν με αυτές.
Σε αυτή την αλλαγή όμως με τα εκατομμύρια ανθρώπων που ασκούνταν και τις χιλιάδες δασκάλων που ξεπήδησαν παραμόνευε ο κίνδυνος οι τέχνες αυτές να χάσουν μεγάλο κομμάτι της γνώσης τους. Πια, η ευθύνη τις διάδοσης, δεν ήταν στον σχολαστικά δοκιμασμένο και προπονημένο μαθητή αλλά σε οποιονδήποτε αποφοιτούσε από τα αθλητικά πανεπιστήμια της Κίνας.
Ο κίνδυνος αυτός σήμερα είναι πραγματικότητα.
Πολύ σύντομα στα πρωταθλήματα που καθιερώθηκαν, οι κριτές και οι διαιτητές των αγώνων που δεν είχαν και δεν μπορούσαν να έχουν, βαθιά γνώση σε όλα τα στυλ των ΚΜΤ, δημιούργησαν ένα σύστημα αξιολόγησης βάση του οποίου επέλεγαν τον νικητή.
Το σύστημα αυτό έδινε σημασία στις στάσεις του σώματος κυρίως και στο πως αυτές εκτελούνταν(ποιότητα της κίνησης).
Οι όμορφες και οι δύσκολες ακροβατικές κινήσεις πήραν την θέση των μαχητικών τεχνικών μέσα στα Ταολού επειδή ήταν αυτές που έδιναν καλύτερο βαθμό.
Σιγά-σιγά, οι καινούργιες γενιές δασκάλων δημιουργήθηκαν με έμφαση προς αυτήν την κατεύθυνση και οι Κινέζικες Μαχητικές Τέχνες έχασαν σε μεγάλο βαθμό τις Μαχητικές Τεχνικές, αλλά το πιο σημαντικό την ουσία τους και την μέθοδο εξάσκησης τους.
Το αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα στους αγώνες Ταολού της παγκόσμιας ομοσπονδίας. Πια δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα Νότια από τα Βόρεια στυλ, τα εσωτερικά από τα εξωτερικά. Όλα είναι στην πραγματικότητα σαν να παρακολουθείς γυμναστικές ασκήσεις εδάφους.
Το χειρότερο από όλα, τα τελευταία χρόνια πρόσθεσαν ακροβατικές ασκήσεις και στο Ταιτζί.
Σε ένα (παλαιστικό)στυλ στο οποίο οι βασικές του αρχές είναι η δημιουργία σταθερής και δυνατής βάσης πια ο νικητής επιλέγεται από τον βαθμό δυσκολίας των αλμάτων που θα κάνει.

Μια ασέβεια προς τους ιδρυτές και προγόνους που καλλιέργησαν αυτήν τη σπουδαία Τέχνη.

Η ομογενοποίηση μπορεί να έφερε ανάπτυξη στις ΚΜΤ αλλά έφερε και την πλήρη μετάλλαξη τους.
Αυτή την μετάλλαξη έβλεπε ήδη από την δεκαετία του '70, ο μεγάλος δάσκαλος Li Tian Ji.
Αν και ήταν αυτός από τους πρώτους που συμμετείχαν στην υλοποίηση της ιδέας της διάδοσης των ΚΜΤ στο ευρύ κοινό και αυτός που δημιούργησε τα Ταολού 24 Taiji, 32 Taiji Jian, 66 Taiji κα, 15 χρόνια αργότερα δεν μπορούσε να τα αναγνωρίσει. Μην μπορώντας να αλλάξει την ροή των πραγμάτων πια πήρε την απόφαση να φτιάξει μια μικρή ομάδα από εκλεκτούς μαθητές και να "ξαναδιδάξει" τις αρχές στις εσωτερικές τέχνες(Taiji,Xing Yi, Bagua,Wudang Jian).
Σε αυτή την ομάδα συμμετείχαν 13 άτομα. Ένας από αυτούς ήταν ο δάσκαλος μου Niu Sheng Xian.
Παρακάτω μεταφρασμένο στα Αγγλικά και Ελληνικά είναι ένα κείμενο που έγραψε ο δάσκαλος Niu Sheng Xian και δημοσιεύτηκε στο Πεκίνο προξενώντας μεγάλη συζήτηση στους κύκλους των Μαχητικών Τεχνών.
Ο τίτλος του ήταν "Καταστρέψατε το Ταιτσί μου".

-------------------------------------------

YOU DESTROY MY TAIJI...!
Σημείωση μεταφραστή στην Αγγλική γλώσσα :
Αυτή είναι η Αγγλική μετάφραση από το πρωτότυπο κείμενο στην Κινέζικη γλώσσα με τίτλο ‘Κατέστρεψαν το Taijiquan μου’.
Ο Μάστερ Li Tian Ji (1915-1996) ήταν ο δάσκαλος μαχητικών τεχνών του διάσημου Niu Sheng Xian – συγγραφέα αυτού του άρθρου. Στα τέλη του 1970, ο Niu Sheng Xian έγινε διάσημος σε όλη την Κίνα αφού νίκησε μια ομάδα Ιαπώνων, ειδικών στις μαχητικές τέχνες και με υψηλά προσόντα, κατά την διάρκεια επίσκεψής τους στο Πεκίνο.
Όμως ο Niu Sheng Xian, δεν είναι μόνο ένας ένδοξος δάσκαλος πολεμικών τεχνών, αλλά και γιός του Niu Jin Bao, που κληρονόμησε την 1η γενιά της Ταοϊστικής γενεαλογίας ‘Qianfeng Daoism’ απευθείας από τον ιδρυτή της – τον Μεγάλο Δάσκαλο Zhao Bichen. O Niu Sheng Xian, ανήκει στη 2η γενιά της Ταοϊστικής γενεαλογίας Qianfeng και συνεχίζει να εξασκεί αυτό το μονοπάτι της καλλιέργειας του εαυτού, καθώς και ποικίλα άλλα μαχητικά συστήματα.
Ωστόσο, ήταν μέσα από την αυστηρή διδασκαλία του Li Tian Ji που έφτασε να γίνει πρωταθλητής στα ‘χέρια που σπρώχνουν’(push-hands) στην Κίνα το 1983, και ένας αναγνωρισμένος δάσκαλος μαχητικών τεχνών από μόνος του.
Ο Li Tian Ji – δημιουργός της φόρμας των 24 κινήσεων του Taijiquan – ήταν ένας αυστηρός, επαγγελματίας των παραδοσιακών μαχητικών τεχνών.
Ειδικευόταν στην Πυγμαχία Σαολίν, το Wudang Sword(Ξίφος του Γουτάνγκ), το Sanshou(πυγμαχία με πλήρη επαφή), το Shuai Jiao(Κινέζικη Πάλη), τα κοντά όπλα, το Taijiquan και το Baguazhang. Εκπαιδεύτηκε από ένδοξους δασκάλους συμπεριλαμβανομένου και του δασκάλου του πατέρα του Li Yu Lin, τον Sun Lu Tang, καθώς και τους Zhang Zhao Dong και Li Jing Lin.
Στο άρθρο αυτό, ο Niu Sheng Xian μεταφέρει την άποψη του Li Tian Ji σχετικά με τις σύγχρονες προσεγγίσεις πάνω στην άσκηση του Taijiquan και πως αυτές καταδεικνύουν την έλλειψη αυθεντικής γνώσης όσον αφορά την γνήσια εσωτερική πρακτική.
(Σημείωση του συγγραφέα: Ο Niu Sheng Xian είναι ο συγγραφέας αυτού του άρθρου, αλλά οι απόψεις που εκφράζονται εδώ είναι αυτές του σεβάσμιου δασκάλου του στο Taijiquan – Master Li Tian Ji).

«Έχουν ήδη καταστρέψει το Taijiquan μου και δεν μπορώ να επιτρέψω να καταστρέψουν και το Xingyiquan.”
Με αυτόν τον τρόπο απευθύνθηκε, σε εμένα και σε έναν άλλο συμμαθητή μου, ο δάσκαλός μου – Li Tian Ji – σε μια επίσκεψη στο σπίτι του στα τέλη του 1970. Επισκεφτήκαμε το σπίτι του δασκάλου γιατί ετοιμαζόμασταν να ταξιδέψουμε στο Πεκίνο για να παραβρεθούμε στον εθνικό διαγωνισμό μαχητικών τεχνών και θέλαμε τη συμβουλή του. Οι όροι του διαγωνισμού δήλωναν ότι κάθε σχολή μαχητικών τεχνών έπρεπε να επιλέξει πέντε από τους καλύτερους μαθητές της για να συμμετέχουν.Δεν είχαμε πάρει ακόμη την οριστική απόφαση για το ποιοι θα ήταν οι πέντε μαθητές που θα πήγαιναν στο Πεκίνο, και ήθελα να ζητήσω την άδεια από τον Μάστερ Li Tian Ji, για να προωθήσω στον εθνικό διαγωνισμό το Xing Yi Quan ή αλλιώς την ‘Πυγμαχία της Μορφής της Πρόθεσης’. 
Ακούγοντας το αίτημά μου ο Li Tian Ji απάντησε ξερά:
«Έχουν ήδη καταστρέψει το Taijiquan μου και δεν μπορώ να επιτρέψω να καταστρέψουν και το Xingyiquan.

”
Γιατί ο δάσκαλός μου απάντησε με αυτόν τον τρόπο; Την περίοδο εκείνη στο Πεκίνο, το περιστροφικό Βήμα’ (Swing Step / Bai Bu) και το ‘Βήμα του Τόξου’ (Bow Step / Dang Bu), ορίζονταν σαν να έχουν μία τον ένα σκοπό μία τον άλλο. 
Καθώς ένας αριθμός διανοούμενων υποστήριζε διαφορετικές και επιπόλαιες απόψεις για το τι ακριβώς αποτελεί τη σωστή άσκηση των μαχητικών τεχνών, και καθώς αυτές οι ιδέες δεν ήταν σύμφωνες με τη σοφία που συνδέεται με την παραδοσιακή άσκηση των μαχητικών τεχνών, προκλήθηκε αρκετή σύγχυση.

Όταν ο Li Tian Ji άκουσε αυτές τις διαφορετικές απόψεις, δήλωσε:
«Σύμφωνα με τις συγκεχυμένες απόψεις αυτών των διανοούμενων – εγώ προσωπικά δεν έχω ασκήσει ποτέ σωστά τις αληθινές αρχές των μαχητικών τεχνών!»
Η καλή και σε βάθος άσκηση ‘υπέφερε’ ως αποτέλεσμα αυτού του ανόμοιου διανοητικού περιβάλλοντος και επηρέασε πολλούς μαθητές στο να μην μπαίνουν στη διαδικασία να αναζητήσουν τη σωστή εσωτερική γνώση για το πώς να δυναμώσουν τη μέση και τα πόδια τους, αλλά αντί αυτού εστίαζαν μόνο στην εξωτερική διδασκαλία που δίνει έμφαση στην σωστή γωνία της στάσης, ή στη σωστή θέση των χεριών κ.τ.λ. 
Στην άσκηση των αυθεντικών μαχητικών τεχνών όμως, είναι ζωτικής σημασίας η μέση και οι γοφοί να ενδυναμώνονται κατάλληλα και στο Πεκίνο εκείνης της εποχής, πολλοί μαθητές υστερούσαν σε αυτή τη βασική ικανότητα.
Οι μαθητές ακολουθούσαν ρηχές και διαφορετικές απόψεις αντί για σωστή μαχητική γνώση, με αποτέλεσμα την στέρηση της ικανότητας.

Ο Μάστερ Li Tian Ji εξήγησε ότι στο παρελθόν, η ορθή τεχνική που συνδέεται με το Taijiquan πήγε χαμένη,και έτσι το Taijiquan αναπτύχθηκε στη λάθος κατεύθυνση.
Ήταν ακριβώς αυτή η κατάσταση που οδήγησε τον Li Tian Ji (στα μέσα του 1950) να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενός νέου Απλοποιημένου Taijiquan (Tian Hua Tai Ji Quan). Στη σύγχρονη εποχή, οι καλοί Δάσκαλοι του Taijiquan ανέδειξαν ικανούς μαθητές, αλλά πολλοί από αυτούς συνέχισαν να εξελίσσουν την τέχνη μακριά από τους Δασκάλους τους και το αυθεντικό μονοπάτι της παραδοσιακής σοφίας. 
Αυτή η κατάσταση περιγράφεται από ένα Κινέζικο παραδοσιακό γνωμικό που λέει πως «Ο υγιής δράκος γεννά εννιά γιούς» (Long Sheng Jiu Zi), που σε αυτό το πλαίσιο σημαίνει ότι ο ενάρετος δάσκαλος μαχητικών τεχνών έχει πολλούς καλούς μαθητές που με τη σειρά τους διαδίδουν την τέχνη του αμετάβλητη. Ωστόσο ο Li Tian Ji περιέγραψε μια παραλλαγή αυτής της κατάστασης που δηλώνει ότι οι ‘εννιά γιοί’ παράγουν ‘εννιά παραλλαγές’ (Jiu Zi Jiu Yang), ή απογόνους που δεν ασκούν τη σωστή τεχνική. Η παρατήρηση αυτή υπονοεί ότι ένα αποκλίνον αντίγραφο μιας πολεμικής τέχνης παράγει μια ανεπαρκή γενιά δασκάλων στις πολεμικές τέχνες που απομακρύνονται συνεχώς από τη σωστή μέθοδο. 


Για να ‘θεραπεύσει’ αυτή την κατάσταση, o Li Tian Ji ανέπτυξε την απλοποιημένη φόρμα (24 βημάτων) του Taijiquan, βασισμένη αποκλειστικά στις παραδοσιακές τεχνικές όπως αυτές μεταφέρθηκαν μέσα στην σχολή πολεμικών τεχνών της οικογένειάς του. Εισηγήθηκε ότι οι ασκούντες που εξασκούνται στο λάθος τρόπο, πρέπει να αρχίσουν εκ νέου την εκπαίδευσή τους και να μάθουν τη σωστή μέθοδο για την εξάσκηση του Taijiquan. Ως αποτέλεσμα, οι ‘διορθωτικές’ του τάξεις δεν είχαν υψηλό αριθμό μαθητών, καθώς πολλοί αρνήθηκαν να δεχτούν την ιδέα ότι η πρακτική τους μπορεί να μην είναι σωστή. Αντίθετα, ο Li Tian Ji εστίασε την προσοχή του σε ένα μικρό αριθμό μαθητών που ανέπτυξαν τις δεξιότητές τους σε υψηλό βαθμό. 
Ήταν αυτοί οι μαθητές που τελικά αναγνωρίστηκαν ως απόγονοι 2ης γενιάς της Απλοποιημένης Φόρμας (24 βημάτων) του Taijiquan.


To 1996, ο δάσκαλός μου πέθανε και έτσι χάθηκε ο δημιουργός της Απλοποιημένης Φόρμας (24 βημάτων) του Taijiquan. Ωστόσο, η εκλεπτυσμένη δομή της Απλοποιημένη Φόρμας του Taijiquan αποτελεί την βάση από όπου αναπτύχθηκαν διάφορες φόρμες του Taijiquan όπως αυτές των 88 βημάτων, των 66 βημάτων, των 48 βημάτων, των 42 βημάτων κ.α., όπου κάθε παραλλαγή αναπτύσσεται από μόνη της σε βάθος, με ξεχωριστό και σωστό τρόπο, μια διαδικασία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. 
Πολλοί όμως δεν γνωρίζουν ή δεν κατανοούν πλήρως τη φόρμα Taijiquan των 24 βημάτων, ούτε το Ξίφος Taiji (Tai Ji Jian). Οι φόρμες αυτές έχουν προστεθεί στην βασική εκπαιδευτική διδακτέα ύλη της Εθνικής Επιτροπής Αθλητισμού. 
Η έμφαση δίνεται στη σωστή άσκηση του Taijiquan και την ανάπτυξη μαλακής δύναμης, ενώ αποφεύγονται τα λάθη της διάσπαρτης σκέψης, της φυγοπονίας, της χαοτικής πρακτικής και της επιφανειακής τυποποίησης. Στην πραγματικότητα, ο Li Tian Ji έδωσε νέα πνοή στη σωστή άσκηση του παραδοσιακού Taijiquan και κάνοντάς το αυτό ανέπτυξε μια εντελώς καινούρια μέθοδο αργής άσκησης της ‘Μακριάς Γροθιάς’ - Chang Quan, που δίνει έμφαση στο χτίσιμο δυνατής μέσης και σταθερών ποδιών.
Διαστέλλοντας, ανοίγοντας και κυρτώνοντας την περιοχή του στήθους (και το πάνω μέρος της πλάτης) (Han Xiong), χαλαρώνοντας, εκτείνοντας, ευθυγραμμίζοντας, σηκώνοντας και συγκεντρώνοντας το μυϊκό σύστημα στην περιοχή της πυελικής ζώνης (και στο κάτω μέρος της κοιλιάς και της μέσης) (Lian Tun), είναι μερικές από τις σωστές τεχνικές που συνδέονται με την καλλιέργεια των αυθεντικών μαχητικών τεχνών. 
Αυτές αποτελούν τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την άσκηση του Taijiquan.

Ωστόσο, πολλοί είτε γνωρίζουν αυτές τις τεχνικές και παραιτούνται από τη σωστή πρακτική, ή δεν έχουν επίγνωση της ύπαρξής τους εξ αρχής. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί ασκούμενοι όταν εξασκούν τις φόρμες διατηρούν το στήθος επίπεδο και την πυελική ζώνη να προεκτείνεται σε παράξενες γωνίες, και ενώ η στάση τους είναι πολύ χαμηλή δεν είναι ούτε σωστά εκτεινόμενη ούτε κατάλληλα ευθυγραμμισμένη κ.τ.λ. 
Δεδομένου ότι αυτές οι αρχές είναι γνωστές, γιατί οι ασκούμενοι στο Taijiquan συνεχίζουν να τις αγνοούν στην μελέτη τους;


Το πρόβλημα μοιάζει να προέρχεται από την υπέρ-διανοητικοποίηση της θεωρίας του Taijiquan που δεν έχει καμία άμεση ιστορική σύνδεση με τη σωστή παραδοσιακή γνώση και δεν κατέχει τη γνήσια κατανόηση του αντικειμένου του Taijiquan. 
Αποτελεί έναν αποκομμένο διανοητικισμό που παράγεται από άτομα που υπήρξαν ακαδημαϊκοί και συχνά υπηρετούσαν ως διαιτητές και κριτές στα σύγχρονα τουρνουά των μαχητικών τεχνών. Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν αυτό που έβλεπαν και έδιναν πόντους σε ασκούμενους των οποίων οι φόρμες ‘τραβούσαν το μάτι’ αλλά είχαν κακή θέση και ευθυγράμμιση γοφών και στήθους. 
Αυτό οδήγησε σε μια κατάσταση όπου οι αγωνιζόμενοι προσπαθούσαν να μιμούνται αυτά τα λάθη με την ελπίδα να πάρουν υψηλή βαθμολογία και να κερδίσουν το μετάλλιο! 
Το πρόβλημα ξεκινά από τους ακαδημαϊκούς καθηγητές που κατείχαν τη γνώση της θεωρίας και της πρακτικής του Long Fist (Chang Quan) – που αποτελούν τις μαχητικές τέχνες που συνδέονται με το Ναό Σαολίν (Shao Lin Quan) – και που κατανοούσαν σε ικανοποιητικό βαθμό τις θεμελιακές αρχές του. 


Το θέμα είναι όμως ότι η θεωρία και οι αρχές των μαχητικών τεχνών του στυλ της Μακριάς Γροθιάς (Long Fist), που συνδέονται με την Πυγμαχία του Ναού Σαολίν (Shaolin Temple Boxing), είναι πολύ διαφορετικές από τις αρχές που διέπουν τις σωστές παραδοσιακές διδασκαλίες, που είναι συνδεδεμένες με την αυθεντική και γνήσια πρακτική του Taijiquan. 
Αυτοί που αποκαλούνται ‘ειδικοί’ μοιάζει να φυτρώνουν μέσα σε μια νύχτα και πιστεύουν ότι μπορούν να ‘μεταφέρουν’ τις αρχές της πυγμαχίας του Ναού Σαολίν (Shaolin Temple Boxing) στην πρακτική άσκηση του Taijiquan – και αυτό ακριβώς εξηγεί γιατί κάποιοι σύγχρονοι μαθητές μπερδεύονται όσον αφορά τον ‘σωστό’ και ‘λάθος’ τρόπο άσκησης του Taijiquan.


Τι έδωσε σε αυτούς τους καθηγητές το ηθικό δικαίωμα να πράξουν κατά αυτόν τον τρόπο;
Μια επιπόλαιη κατανόηση της Μακριάς γροθιάς (Long Fist) διαδόθηκε στο ακαδημαϊκό σύστημα της Κίνας, γιατί αυτό το στυλ ευνοήθηκε τότε σαν ένα παράδειγμα της ‘εθνικής’ πολεμικής τέχνης κατάλληλης για εξάσκηση από όλους. 
Πρακτικώς, κάθε φυσική δραστηριότητα από το στίβο και τη γυμναστική, μέχρι τα τουρνουά διαιτησίας και τους διαγωνισμούς, καθώς και την άσκηση των εσωτερικών μαχητικών τεχνών, επηρεάστηκαν από τις αρχές της ‘Μακριάς Γροθιάς’. Δεν είναι να απορεί κανείς που η πυελική ζώνη εξέχει, το στήθος παραμένει επίπεδο και η στάση πολύ χαμηλή εφόσον δεν εκτείνεται, δεν κυρτώνει και δεν ευθυγραμμίζεται. 
Αυτή η παρερμηνεία του Taijiquan δεν είναι παρά ένα κακόγουστο αστείο. 
Ένας Γερμανός ηγέτης είπε κάποτε ότι ‘Αν ένα ψέμα ειπωθεί αρκετές φορές, τότε γίνεται αλήθεια’ - αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση που περιγράφεται εδώ, καθώς η αλήθεια επισκιάζεται από ψέματα. 
Το Taijiquan δεν μπορεί να γίνει απλά μια παραλλαγή της Μακριάς Γροθιάς που εξασκείται με αργό ρυθμό.


Η εκπαίδευση και ο διάλογος είναι το κλειδί για την επανόρθωση αυτής της κατάστασης. 
Γνώστες και ειδικοί που αντιπροσωπεύουν όλα τα στυλ μαχητικών τεχνών χρειάζεται να επικοινωνήσουν περισσότερο και με πιο ουσιαστικό τρόπο και να ανταλλάξουν γνήσια και αυθεντική μαχητική γνώση. 
Με αυτό τον τρόπο είναι πιθανό να κάνουν γνωστή όλη την ορθή γνώση έτσι ώστε η σύγχυση που περιβάλλει τις διαφορετικές προσεγγίσεις που συνδέονται με την πρακτική της Μακριάς Γροθιάς, των Taijiquan, Xingyiquan, και Baguazhang να επιλυθεί. 
Αν δεν κυνηγήσουμε αυτό το μονοπάτι, τότε υπάρχει ο κίνδυνος οι άνθρωποι της Κίνας να χάσουν τη γνώση της ίδιας τους της μαχητικής κουλτούρας και να διαπράξουν ένα σοβαρό λάθος. 
Μοιάζει με την ιστορία με τίτλο ‘Ψημένα Κάστανα’ (Tang Chao Li Zi), στην οποία τα πεντανόστιμα ψητά κάστανα αντικαθίστανται από ζαχαρωτά! 
Είναι φανερό ότι το τελευταίο δεν μπορεί να αντικαταστήσει το πρώτο. 
Επομένως, μην κατανοώντας τη σωστή τεχνική στο Taijiquan της βύθισης του στήθους και της ευθυγράμμισης (και σηκώματος) της πυελικής ζώνης, δεν υπάρχει δικαιολογία για την εξάσκηση μιας φτηνής και αναποτελεσματικής απομίμησης.


Ένα παλιό γνωμικό λέει:
‘Το παραμικρό λάθος, και δημιουργείται μια απόκλιση χιλιάδων μιλίων!’
Όταν το Taijiquan δεν ασκείται με το σωστό τρόπο, τότε υπάρχει απόκλιση χιλίων μιλίων από τη σωστή και ευεργετική τεχνική που έχει σχεδιαστεί για να παράγει και να εξευγενίζει το qi καθώς ρέει μέσα και γύρω από το σώμα. 
Αυτή η απόκλιση από το σωστό μονοπάτι δεν τίποτα άλλο παρά ένας παραλογισμός.

 

 

TOP